بیانات سال 72
ما به هیچ دولت و هیچ قدرتی از قدرتهای دنیا - چه قدرت سیاسی، چه اقتصادی و چه نظامی - متّکی نیستیم. این ملت خودش باید بسازد و با دستان خودش باید این بنا را بالا ببرد. طبعاً دورانِ دشواری است. همه چیز در این دورانِ دشوار، باید با تلاش بیشتر، با شوق بیشتر و با امید روشنتر انجام گیرد. سهم ارتش جمهوری اسلامی ایران از این تلاش، سهم بزرگی است.
البته من اعتقادم این است که این سازندگی، در درجه اوّل در محدوده خود این سازمان باید انجام گیرد. هر کدام از سازمانهای نظامی، سازندگی را باید از خودشان شروع کنند. البته، اگر توانستند در سازندگیهای عمومی کشور هم شرکت کنند، مانعی ندارد. جوانانی که تازه وارد ارتش شده‌اند و فارغ التّحصیل دوره‌های نظامی هستند و کسانی که سابقه کمتری دارند، باید این دورانی را که در مقابل خود دارند، از هم اکنون دوران افتخار دنیا و آخرت بشمارند. با این دید به دوران خدمتتان نگاه کنید. کار شما، کارِ نظامی است. لکن همین کارِ نظامی، وقتی با نیّت صحیح انجام گیرد، یک عبادت است.
امیدواریم خداوند متعال شما را مشمول لطف و رحمت خود قرار دهد، و روزبه‌روز توفیقات شما را بیشتر کند و ان‌شاءاللَّه در آینده هم شاهد پیشرفتهای علمی و فرهنگی و عملی و ابتکارات شما در میدانهای مختلف باشیم.
والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته.