بیانات سال 72
آبرو بخشیدن به اسلام - که همه میدانستند این همه فداکاری برای اسلام انجام میگیرد دیده‌ام. اینها چیز کمی نیست. اینها را حفظ کنید.
مبادا کسانی تصوّر کنند که دوره سخن گفتن از شهدا و سربازان فداکار و زحمتکشان میدان نبرد، سپری شده است ! این دوره، هیچ وقت سپری نمیشود. ارتش، امروز بحمداللَّه یک ارتش پر افتخار است. بدانید از روزی که نیروی مسلّحی در این کشور به وجود آمده است تا امروز، در هیچ برهه از تاریخ ما، نیروهای مسلّحمان، این‌قدر وصل به مردم و کوشنده در راه اهداف و آرمانها و فداکار برای کشور و مرزها نبوده‌اند. در این دوره‌های اخیر، ارتش فقط یک اسم بود. کاخ باعظمتی از مقوّا - مقوّای پر زرق و برق - بود. آن‌جا که میدان عمل بود، معلوم میشد که پوچ است. آن‌جا که نما و منظره بود، البته زیباو پرزرق و برق بود. چه در این دوره‌های اخیر که رهبران خائن، فرماندهان وابسته، روحهای ضعیف و ذلیل در مقابل بیگانگان بر آن حکومت میکردند و توده ارتش را که به‌هرحال بخشی و پاره‌ای از تن این ملت بود، به نام و رنگ خودشانْ رنگ‌آمیزی میکردند، و چه در دوره‌های قبل که باز همین‌طور بود. ارتش ایران، با نام « قزّاق » و « سالدات » شروع شده است. با نام بیگانه. با لباس بیگانه. با ترتیبات بیگانه و فرماندهی بیگانه. ارتش ایران آن روز که حکّام غیر مردمی بر این کشور حکومت میکردند، یک ارتش غیر مردمی بوده است. امّا امروز، به فضل الهی، همان ارتش، همان افراد، همان عنصرهای