بیانات سال 72
انسانی خبری هست، حضور ندارند. این وضع ارتشهای دنیاست. در مقابل چنین ارتشهایی؛ در مقایسه با چنین ارتشهایی، ارتش ما وقف برای حقیقت است.
البته من نمیخواهم تعمیم بدهم و همه دنیا را بگویم. لابد در گوشه و کنار دنیا، بالأخره مجموعه‌های نظامیای که قابل قبول باشند، پیدا میشوند و هستند. یا حتّی در همین مجموعه‌ها هم، اشخاصی ممکن است باشند. لکن، آنچه را که در صحنه عالم مقابل چشم ماست، مورد اشاره قرار میدهم. ارتش ما وقف برای حقیقت است: خدمت برای اهداف الهی؛ برای اهدافی که اگر آنها را با هر انسان با انصافی در میان بگذارند، تأیید خواهد کرد. برای حفظ میهن و حفظ استقلال خودش. نیروی مسلّح ما میخواهد کشور، در اختیار دشمن قرار نگیرد و سلطه‌گران بر آن غلبه پیدا نکنند. این کم چیزی است ؟! این هدف کوچکی است ؟! هدف از این بالاتر و مقدّستر ؟! این ارتش است. هر چه میتوانید، به این ارتش، کیفیّت بدهید. شما که در دوره‌های مختلف تحصیل کردید و این ارتش به گردنتان حق تعلیم پیدا کرده است، تمام وجود و تلاشتان را در حدّ میسور، در راه ارتقای کیفیّت این ارتش صرف کنید. البته نقص دارد؛ اما این نقصها باید برطرف شود. از دهها سال پیش، تلاش بر این بوده است که نگذارند این ارتش، از لحاظ تجهیزات، روی پای خودش بایستد. امروز، بحمداللَّه، جهادهای خودکفایی و دستگاههای فنّی، مشغول کارند. این را هر چه میتوانید، ادامه دهید. سالها کوشش کردند از لحاظ سازماندهی و