بیانات سال 72
این‌که گفته شود « دیگر با غاصب این حرفها را نداریم »، چه معنی دارد !؟ هیچ کس هم به آن کسانی که هی اسم مذاکره با اسرائیل را آوردند و آوردند و آوردند، تشر نزدند، تا عیب و قبحش در نظرها از بین رفت و آخرش به این روز تلخ و سیاه رسید. نکند کسانی که هی اسم مذاکره را این‌جا و آن‌جا و در داخل ملت ایران می‌آورند، قصدشان اینها باشد ! ملت ایران، ملتی است که احتیاج به مذاکره ومراوده و ارتباط با دشمن مستکبر ندارد. مگر شما ضعیفید !؟ مگر ملت ایران ملت کوچکی است !؟ مگر ملت ایران، قدرت دفاع از خود را ندارد !؟ ما چه احتیاج داریم به این‌که به درِ خانه مستکبرین، مستبدین و دیکتاتورهای بین‌المللی برویم !؟ من سال گذشته گفتم: این آقایانی که اسم دمکراسی را می‌آورند و پرچم دمکراسی را - به اصطلاح و به ظاهر - برای ملتهای خودشان بلند کرده‌اند، همان هم دروغ است و دمکراسىِ واقعی در این‌گونه کشورها نیست. همانها در سطح بین‌المللی، یک دیکتاتوری عظیم و خونین به راه میاندازند. هر جا دلشان میخواهد وارد میشوند، هر جا دلشان میخواهد تفحّص میکنند، و متأسفانه دستگاهی هم آن‌جا درست شده است به عنوان ابزاری در در دستِ اینها. یعنی سازمان ملل و شورای امنیت ! چه لزومی دارد ما سراغ دیکتاتورها برویم؛ در مقابل آنها تعظیم کنیم و بگوییم: « بفرمایید با ما مذاکره کنید !؟» نه آقا ! این دیکتاتور، همان دیکتاتوری است که این ملت، آن‌وقت که هیچ چیز نداشت، با مشت خالی و با شعار او را از خانه خود بیرون کرد. این، همان دیکتاتور است.