بیانات سال 72
رحلت امام، یکی از شاه‌بیتهای تبلیغاتی دشمن، همین بود که « امام رفت؛ و اینها دیگر راه امام را رها کردند .» برای این‌که همان احساس را درون ملتها به وجود آورند؛ یا این را بگویند، یا بالاتر از این را. بگویند: « امام کی گفته بود ما با آمریکا مذاکره نکنیم !؟ کی امام چنین حرفی زده بود !؟ امام همان چند روز زمان خودش را گفته بود ! همان چند وقت را گفته بود ! امام کی ما را نهی کرده است ؟» یعنی حتّی تصرف کنند در نظرات امام تصرّف کنند که در میانِ صدها سخنرانی و بیان قاطع و صریح، این طور اظهار شده است. اولین ضربه‌ای که با این کار میخواستند بزنند، این بود که جمهوری اسلامی را از آبروی خودش؛ از آن حیثیّت و صلابت و قدرت و قامت استواری که در چهره‌ها و خاطره‌های ملتهای مسلمان در دنیا پیدا کرده است، ساقط کنند. ملت ایران مگر ملت کوچکی است ؟ ملت ایران، فلان ملتِ از زیر بوته درآمده اروپایی یا آفریقایی که نیست ! ملت کهنِ ریشه‌داری است که هزاران سال سابقه دارد. هزار و سیصد، چهارصد سال، بعد از اسلام، همیشه در اوج ملتهای مسلمان قرار داشته است. آن وقت این ملت، آن هم با این انقلاب، آن هم با آن حرفها، همه چیز را گذاشت کنار و توبه کرد !؟ آمد شروع کرد با آمریکا مذاکره کردن !؟ به صِرف این‌که جمهوری اسلامی بگوید « بله؛ ما مذاکره را قبول داریم .» یا این را بفهماند، یا طوری مشی کند که معلوم شود حرفی ندارد که با