بیانات سال 72
میکنند. هم آنها قدرت پیدا میکنند، هم نیروی مردم در راه مصالح کشور به‌کار میرود. اراده‌های مردم، مشتهای گره کرده مردم، در راه استقلال و آباد شدن کشور و در راه آزاد زیستن و عزّت ملت به‌کار میافتد. و کدام عزّت برای یک ملت از این بالاتر، که هیچ قدرتی نتواند آن را ابزار دست و وسیله برای رسیدن به خواستهای خودش قرار دهد !؟ این، برای یک ملت، از هر عزّتی بالاتر است.
امروز قدرتمندان عالم، آن‌قدر وقیح شده‌اند، آن‌قدر روحیه استکبار در درون ناپاکشان قوی شده است که صریحاً میگویند فلان دولت، فلان کشور و فلان رژیم، باید برای منافع ما کار کند ! شما کی هستید !؟ شما چه کاره هستید که در مسائل فلان کشور آسیایی یا آفریقایی یا هر نقطه دیگر دنیا دخالت میکنید !؟ شما اگر خیلی آدمهای خوبی باشید؛ اگر مردم کشورتان پشت سر شمایند، باید کشور خودتان را اداره کنید. به شما چه که در مسائل فلان کشوری که در یک نقطه دیگر عالم است، دخالت میکنید !؟ این « به شما چه » را متأسفانه دولتها و ملتها و دستگاههای اداره کننده دنیا، صریحاً، مثل یک مشت توی صورت دستگاه استکبار نمیزنند؛ واِلّااستکبار این‌قدر پررو نمیشد. اما ملت ایران، در مقابل مستکبرین و زورگوها و پرروها، این قدرت را دارد که با مشت توی صورت آنها بکوبد. این قدرت را، مسؤولین جمهوری اسلامی، از اوّل انقلاب تا به حال، از پیوند با مردم به‌دست آوردند و مردم از پیوند با مسؤولین، و همه از اتّکای به خدا و الهام گرفتن از تعلیمات قرآن مقدّس و آیات الهی.