بیانات سال 72


به مناسبت سالروز قیام نوزدهم دی‌ بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم به شما برادران و خواهران عزیز خوشامد عرض می‌کنم؛ و از این‌که در این روز تاریخی و خاطره‌ی ماندگار ملّت ایران، ما را به زیارت خودتان مفتخر کرده‌اید متشکّرم. همچنین، لازم می‌دانم که مبعث باشکوه و باعظمت حضرت ختمی مرتبت صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم را به شما و به ملّت ایران و همه‌ی مسلمین جهان تبریک عرض کنم. مسأله مهمّ این است که حوادث در تاریخ ملّتها زیاد است؛ امّا سزاوار است روی آن حادثه‌ای که مسیر حرکت یک ملّت را عوض می‌کند، تعمّق و دقّت صورت گیرد. حادثه‌ی نوزدهم دی، از این قبیل است. شانزده سال از این حادثه می‌گذرد. جوانان حزب‌الّلهی قم که آن روز حماسه‌ای را در این خیابانهای پرشورِ شهرِ شهادت و قیام به وجود آوردند، امروز مردان بزرگی هستند. نوجوانان ما آن حادثه را اصلاً به یاد ندارند. ولی این حادثه، به قدری باعظمت بود که مبدأ یک تحوّل در کشور ایران شد. کسی باور نمی‌کرد که اختناق دستگاه وابسته و فاسد پهلوی، در دل مردم چنین جرأتی را باقی گذاشته باشد؛ امّا مردم قم ثابت کردند که با ایمان و

«1»