بیانات سال 72
دوست میداریم - پیمودند و فایده‌اش این شد که امروز اسلام زنده است؛ و حادثه کربلا، نه فقط در قطعه زمینی کوچک، بلکه در منطقه عظیمی از محیط زیست بشر امروز زنده است. کربلا همه جا هست: در ادبیات، در فرهنگ، در سنّتها، در اعتقادها و در میان دلها. آن‌که در مقابل خدا سجده نمیکند، در مقابل عظمت حسین‌بن‌علی سرفرود میآورد ! آن غربت، امروز این نتیجه را دارد. آن، قلّه غربت بود. امروز هم شما در دنیا غریبید. ملت ایران امروز در دنیا غریب و مظلوم است. غریب بودن و مظلوم بودن، به معنای ضعیف بودن نیست. ما امروز خیلی قوی هستیم. این را با اطمینان باور کنید که هیچ ملت مسلمانی امروز به قوت ملت مسلمان ایران نیست. هیچ کدام؛ چه کوچکشان، چه بزرگشان، چه ملت صدمیلیونیشان. قوّت و قدرت ملت ایران، امروز در اوج است. دولت ایران نیز همین طور. دولت خیلی قوی است؛ خیلی عزیز است؛ خیلی مورد توجّه قدرتمندان دنیاست. در عین حال، این ملت و این دولتِ قوی و توانا که مسلّط بر کارهایشان هستند، غریب و مظلومند. ما امروز در دنیا غریبیم. هیچ قدرتی در دنیا از ما حمایت نمیکند. البته معنایش این نیست که همه قدرتها در مقابل ما صف کشیده‌اند؛ نه. دشمنان ما خوشحال نشوند که « همه قدرتها با اینها بدند .» اگر آن‌طور هم بود، باکی نبود. آن‌طورش را هم تجربه کردیم. امّا امروز، این‌طور نیست که همه دولتها یا قدرتهای دنیا، در مقابل ما صف کشیده باشند. بسیاری هستند که احساس میکنند صرفه و صلاح