بیانات سال 72


بالا نمیرود ؟ آن وقت نیروی جاذبه کشف شد. یک باب جدید در دانش بشری باز شد. همه این چیزهای عادّی زندگی ما از این قبیل است. قرآن را ملاحظه کنید: « افلا ینظرون الیالابل کیف خلقت. ( ۱ )» برای عربِ شترسوار چیزی عادّیتر از شتر هست !؟ انسان را به آن ابل متوجّه میکند. ما باید به این پدیده‌های الهی که دور و بر ماست، توجّه کنیم. یکی از آنها، همین ماه رمضان است. این ضیافت اللَّه چیز کمی نیست. شنیده‌ایم « ضیافت اللَّه » میهمانی است ! آن هم میهمانیای که میزبان آن، خدای عظیمِ علیمِ کریمِ قدیر است که سراسر آفرینش، در قبضه قدرت اوست. « فهی بمشیتک دون قولک مؤتمره. ( ۲ )» این، ضیافت الهی است؛ این هم ما که دعوت شده‌ایم: « دعیتم فیه الی ضیافت اللَّه. ( ۳ )» از این باید استفاده کرد. استفاده از این به چیست ؟ به همین چیزهایی که در اختیار ما گذاشته‌اند: همین روزه، همین نماز، همین نوافل، همین دعا، همین ذکر، همین توجّه، همین خشوع و همین تضرّع. اگر وارد این میدان شویم و - ما معممّین - سعی کنیم مخاطبان خودمان را هم وارد این میدان کنیم، این کشور تبدیل به یک منطقه بهشتی خواهد شد. دنیا و آخرت درست خواهد شد، که: « ولو انَّ اهل القری آمنوا واتقوا لفتحنا علیهم برکاتٍ من‌السماء والارض ( ۴ )» اینها وعده الهی است. اینها مبالغه و اغراق‌گویی نیست. خدای متعال، برکات زمین و آسمان را بر مردم با تقوا مفتوح خواهد کرد. تقوا هم به همین است.

«5»