بیانات سال 72
بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم
اوّلاً لازم میدانم از آقایان محترم، علمای محترم و وعّاظ و گویندگان و فضلای گرامىِ حاضر در جلسه؛ بخصوص آقایانی که از خارجِ تهران و راههای نسبتاً دور تشریف آورده‌اند تشکّر میکنم.
دیدار شما جمع علمای محترم و روحانیون و مظاهر دین و تقوا و توجّه به خدا و علمِ دین - بخصوص که در بین جمع حاضر، بعضی از برجستگان علمای محترم تهران هم تشریف دارند - در آستانه ماه مبارک رمضان، برای بنده حُسنِ مَطلعی، هم از جهت ایام مبارک دهه فجر و هم ایام مبارک ماه رمضان است.
اوّلاً دهه فجر، برای ملت ما دهه عزیزی است. شاید هنوز کسانی باشند که به خاطر بودن در خود قضیه، اهمیت آن را درک نمیکنند. انسان وقتی داخل یک قضیه است، عظمت و ابعاد آن را به درستی احساس نمیکند. از بیرون، از دور، از فراز موانع تاریخ و حتّی از مرزهای دورِ جغرافیایی، بهتر میشود عظمت این حادثه‌ای را که در این ایام اتّفاق افتاد، فهمید. این‌که غرب و بخصوص رژیم مستکبر امریکا، جایی را در دنیا به عنوان پایگاهی جهت مقاصد خود و پیشرفت فرهنگ فاسد غربی و ضدیّت با اسلام و هر چه که در خدمت افکار نو و اسلامی و