بیانات سال 72
بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم الحمدللَّه ربّ العالمین. والصّلاة والسّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابی‌القاسم محمّد و علی آله الأطیبین الأطهرین المنتجبین، الهداة المهدیّین المعصومین، سیّما بقیةاللَّه فی‌الارضین. اوّلاً خدای متعال را شکرگزارم که این سفر را پیش آورد تا یک بار دیگر با شما مردان و زنان مؤمن و پرشور و انقلابی و شهیدپرور این استان، به این مناسبت، ملاقاتی داشته باشیم. حقّ مازندران، حقّ عظیمی است. بنده بارها گفته‌ام که با توجه به سرمایه‌گذاریهای خباثت‌آمیز رژیم منحوس پهلوی در این استان از یک طرف، و سرمایه‌گذاریهای دشمنان دین و ملحدین و منافقین در این استان از طرف دیگر، اگر ما میخواستیم همه چیز را بر طبق روال عادی حساب کنیم، نمیتوانستیم این همه ایمان و اخلاص و شوری را که در این استان - چه در دوران انقلاب، چه در دوران جنگ، چه در صحنه نظامی و چه در صحنه سیاسی - مشاهده شد، پیش‌بینی کنیم. این، نشان‌دهنده ایمان عمیق و خالصانه شما مردم عزیز است. این، نشان‌دهنده لطف خدا بر شما زن و مرد مؤمن و فداکار است. من تلاشهای شما در جبهه را هم فراموش نکرده‌ام. یگانهای شما را بنده از نزدیک دیده‌ام. شهدای شما و جانبازان عزیز شما، آیتِ صِدقند بر این‌که رزمندگان شما، خوب تلاش و خوب مبارزه کردند.