ما فعلاً به نقاط ضعف نمیپردازیم؛ چون مستلزم بحثی طولانی است و من میخواهم صحبتم کوتاه باشد. و اما، ملت ایران نقاط قوّتی دارد که اگر بخواهم فهرست‌وار به آنها اشاره کنم، شاید در این فرصت بتوانم به هفت، هشت مورد که کسی نمیتواند درباره‌شان شک کند، بپردازم.

یکی از نقاط قوّت ملت ایران هوش بالای اوست. نه این‌که صرفاً ما مدّعىِ برخورداری مردم ایران از این نقطه قوّت باشیم؛ بلکه همه تحصیلکردگان یا مدرّسین دانشگاههای دنیا که با چنین مباحثی آشنایی دارند، میدانند متوسّط هوش ایرانی از متوسّط هوش جهانی بالاتر است. در همه دنیا، متخصّصینی که ضریب هوشی ملتها را برآورد میکنند و محققّینی که کارشان سنجش هوش و استعداد است بر این نقطه قوّت ایرانیان اذعان دارند. بنابراین، ملت ایران، ملتی باهوش است و نتیجه بهره‌مندی از این نقطه قوت آن است که پیشرفت علمی، پیشرفت صنعتی و پیشرفت سیاسی برای او میسّر است.

دیگر نقطه قوّت ملت ایران عبارت است از سابقه کهن و ریشه‌دار تاریخی، فرهنگی، علمی و غیره که در وجود آن تردیدی نیست. ملتی را که تازه امروز از زیر بوته بیرون آمده و تبدیل به یک ملت شده و فاقد گذشته و سابقه و علم و فرهنگ و بزرگان است، نمیتوان با ملتی مقایسه کرد که روزی بزرگترین دانشمندان دنیا از آنِ او بودند و این امتیاز هم نه یک بار و دوبار، که قرنهای متمادی مربوط به او بود. در قرنهای بعد از اسلام، یعنی از قرن

«11»