بیانات سال 1373
بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم
با همه وجود و همه اعماق دل و جان از خدای متعال سپاسگزاریم که یک بار دیگر این توفیق را ارزانی فرمود تا با شما بلبلان گلزار اهل بیت علیهم‌السّلام و مدّاحان خاندان عصمت و طهارت، این روز بزرگ را جشن بگیریم و به یاد فاطمه زهرا سلام‌اللَّه‌علیها، دل و جان خودمان را صفا بخشیم. از شما عزیزان هم متشکّریم که عید ما را شیرین کردید و با این توسّل بسیار خوب و گرم و صمیمانه‌تان، این روز را به معنای حقیقىِ کلمه عید کردید؛ بخصوص برادرانی که سرودند و خواندند و مجلس را به یادِ زهرای درخشانِ اطهر و کوکب درّی خاندان پیغمبر، منوّر کردند و به یاد آن بزرگوار رطب‌اللسان شدند.
درباره فاطمه زهرا سلام اللَّه علیها، هرچه بگوییم، کم گفته‌ایم و حقیقتاً نمیدانیم که چه باید بگوییم و چه باید بیندیشیم. به قدری ابعاد وجود این انسیّه حوراء، این روح مجرّد و این خلاصه نبوّت و ولایت برای ما پهناور و بیپایان و درک ناشدنی است که حقیقتاً متحیّر میمانیم. میدانید که همزمانی و هم‌عصری از عواملی است که مانع از شناختِ درستِ شخصیتها میشود. ستارگان درخشان عالم بشریّت غالباً در زمان حیاتشان به‌وسیله