این‌گونه است. از ستاره باید استفاده کرد. ستاره در آسمان است و میدرخشد. آن‌جا عالمِ عظیمی است. مگر این ستاره همینی است که من و شما میبینیم ؟ بعضی از ستارگان که در آسمانند و مثل یک نقطه سوسو میزنند، کهکشانی هستند. گاهی یک ستاره بزرگتر است از کهکشان راه شیری که میلیاردها ستاره داخل آن است ! - قدرت الهی که حدّ و اندازه‌ای ندارد - ولی من و شما آن را یک ستاره کوچکِ درخشان میبینیم. خوب؛ مقصود از این مطالب چیست ؟ مقصود این است انسان عاقلی که خدا به او چشم داده است، باید از این ستاره برای امری در زندگی استفاده کند. قرآن میگوید: « و بالنّجم هم یهتدون »؛ به وسیله آن راه را پیدا میکنند.

عزیزان من ! این ستاره درخشان عالم خلقت، فقط همان نیست که به چشم ما می‌آید. فاطمه زهرا سلام‌اللَّه‌علیها بسیار بالاتر از این حرفهاست. ما فقط درخشندگیای میبینیم؛ ولی بسیار بزرگتر از این حرفهاست. امّا من و شما چه استفاده‌ای میکنیم ؟ همین قدر که بدانیم او زهراست، کافی است ؟ در روایتی خواندم که درخشندگی فاطمه زهرا سلام‌اللَّه‌علیها باعث میشود تا چشمان کرّوبیان ملأاعلی خیره شود: « زَهَر نورها للملائکة السّماء ( ۵ )». برای آنها میدرخشد. ما از این درخشندگی چه استفاده‌ای بکنیم ؟ ما باید از این ستاره درخشان، راه به‌سوی خدا و راهِ بندگی را که راه راست است و فاطمه زهرا سلام‌اللَّه‌علیها پیمود و به آن مدارج عالی رسید، پیدا کنیم. اگر میبینید خدا خمیره او را هم خمیره متعالی قرار داده است، به این دلیل است که میدانست این موجود در عالم

«4»