بیانات سال 1373
کنفرانس شرکت کرده‌اند، بیدار باشند. ممکن است نفوذیهای دشمن و خائنینِ به دنیای اسلام کار خودشان را بکنند. البّته نماینده‌ی امین ما، یعنی وزیر امور خارجه، در آن‌جاست و اگر بخواهند در این زمینه، به خیال خودشان، امر متّفقٌ‌علیهی را اعلام کنند، نظر قاطع ما را در آن‌جا اعلام خواهد کرد. امّا واقعاً چنین خطراتی برای دنیای اسلام هست. کنفرانسی به نام اسلام تشکیل شود، ولی به جای رسیدن به دردهای مسلمانان، سراغ خواسته‌ها و دردهای امریکا و اسرائیل بروند و بخواهند آنها را علاج کنند ! امید است که این‌طور نباشد؛ خدا کند این‌طور نباشد. به همین قضیه‌ی بیهاج نگاه کنید ! این همه مسلمانان را قتل عام میکنند، اما کسانی نشسته‌اند و نگاه میکنند. اگر ملّتهای اسلامی روزی را معیّن میکردند و در این روز دولتها و ملّتها با هم همکاری کرده و فقط به زبان اعلام مینمودند که از وضع جامعه‌ی اروپا و مواضع صربها و دشمنان مسلمین در بوسنی هرزگوین ناراضیاند، همین اعتراض، بسیاری از گره‌ها را باز میکرد. حتّی از این کار هم خودداری میکنند. ملّتهای مسلمان با چنان مسؤولانی چه کنند ؟ شما به ایران اسلامی نگاه نکنید که مسؤولان کشور، پیشاپیش ملّت حرکت میکنند. جاهای دیگر این‌طور نیست. اینها درد است. لکن من امروز مطلب دیگری را میخواهم عرض کنم که یک نقطه‌ی روشن و یک امید است. این مطلب عبارت است از موضع ملّت ایران در مقابل تبلیغات دشمن و حضور در مواضع حسّاس. اگر میشد ملّت ایران را در قالب یک انسان و به‌صورت یک فرد مجسّم کرد، جاداشت که