بیانات سال 1373
مبانى انقلاب و با آراء باطله‌ى خود، پایه‌اى از پایه‌هاى نظام را مورد تهاجم قرار مى‌دهند. خب؛ اگر در مقابل این عدّه، توصیه و نصیحتِ مردمى نباشد، چه پیش خواهد آمد ؟ قرآن کریم و اسلام، تضمین‌کننده‌ى خطِّ صحیح و صراط مستقیم را این قرار داده است که: « و لتکن منکم امّة یدعون الى الخیر »( ۵ ) یعنى دعوت به خیر کردن؛ امر به نیکیها کردن؛ نهى از فساد و بدیها کردن؛ در مقابل تخلّفات، بى‌تفاوت نماندن و وظایف را بر دوش خود احساس کردن. یک وقت در قضیه‌اى که مربوط به بعضى از مقاماتِ مسؤولِ وقت بود، در خدمت امام، صحبتى شد. یکى از حضّار گفت: من در این مورد هرچه که باید بگویم، گفته‌ام و دیگر مسؤولیتى ندارم. امام فرمودند: شما هم مسؤولید، من هم مسؤولم، همه مسؤولیم. قضیه این است. همه‌ى ما مسؤولیم. هر کس به‌قدر توانایى‌اش، به‌قدر سعه‌ى وجودیش و به‌قدر شعاع قدرتش مسؤول است. پس همه مسؤولیم. وقتى تخلّفى به‌وجود مى‌آید، وقتى بدعتى به‌وجود مى‌آید، وقتى سنّتى اماته مى‌شود و وقتى کسانى مى‌کوشند که زمینه‌ساز تهاجم دشمن باشند، همه وظیفه دارند. مگر مى‌شود گفت که ما وظیفه نداریم ؟ این‌که انسان احیاناً در جایى کلمه‌اى هم بگوید و بعد ادّعا کند ما کارمان را انجام دادیم و دیگر وظیفه‌اى نداریم، صحیح نیست. نقش امر به معروف و نهى از منکر، روزبه‌روز در کشور ما حیاتى‌تر مى‌شود.