من میخواهم در پایان این خطبه، چند دعا کنم. ان‌شاءاللَّه توجّه کنید و « آمین » بگویید. حدود ظهر است؛ روز جمعه است؛ اجتماع هم عظیم است و همه هم دهانِ روزه هستیم. امید است ان‌شاءاللَّه در روز ماه رمضان این دعاها مستجاب شود.

نسئلک اللّهم و ندعوک، باسمک العظیم الاعظم، الاعزّ الاجلّ الاکرم و بالقرآن المستحکم و بولیّک و حجّتک یا اللَّه !

پروردگارا ! بزرگترین حاجات ما، عبارت از طلب رضا و مغفرت توست. این بزرگترین دعای ماست که از همه چیز بالاتر است. پروردگارا ! تو را به عزیزترین عزیزانت سوگند میدهیم، ما را در این ماه، مشمولِ رحمت و رضا و آمرزش خود قرار بده.

پروردگارا ! در این ماهِ روزه، ما را از این ضیافتِ الهی، به قدر وافی و کافی برخوردار فرما.

پروردگارا ! اخلاق بد، خصوصیات و شرایط بد، سیاهیها و تاریکیهایی را در دل و جان ما به وجود آورده است. تو را به نبىّ بزرگوارت که در دعای بعد از زیارت آل یاسین با « و کلمة نورک » - به عنوان کلمه نور - از آن بزرگوار اسم آورده شده است؛ تو را به آن برترین انوارِ ساطعه از اراده و قدرت تو که وجودِ مقدّسِ خاتم الانبیاست، قسم میدهیم که دلهای ما را به نور معرفت و محبّت خودت نورانی کن.

«23»