بیانات سال 1373
بسم‌اللَّه الرّحمن الرّحیم
الحمدللَّه ربّ العالمین. احمده و استعینه و استغفره واتوب الیه. و اصلّی و اسلّم علی حبیبه و نجیبه و خیرته فی خلقه و حافظ سرّه و مبلّغ رسالاته؛ بشیر رحمته و نذیر نعمته؛ سیّدنا و نبیّنا و حبیب قلوبنا و شفیع ذنوبنا، ابی‌القاسم محمّد و علی آله الأطیبین الأطهرین المنتجبین؛ الهداة المهدیّین المعصومین المطهّرین المکرّمین. سیّما بقیةاللَّه فی الارضین. قال‌اللَّه الحکیم فی کتابه: « و اذا سَاَلَک عبادی عنّی، فانّی قریبٌ. اجیب دعوة الدّاع اذا دعان. فلیستجیبوا لی وَ لیؤمنوا بی لعلّهم یرشدون .( ۱ )»
همه برادران و خواهران عزیز نمازگزار و همچنین نفس خود را به رعایت تقوای الهی توصیه میکنم. رعایت عظمتِ حضرت باری تعالی و حضورِ همیشگی و همه جایىِ آن ربّ غفورِ وَدود و بصیرِ علیم، حتّی در خاطرات ذهنی و خطورات قلبی و آنچه نسبت به دیگران میاندیشیم و تصمیم میگیریم - چه رسد به اعمال و رفتار و احساسات - که در همه اینها حضور الهی و حضور حضرت احدیّت و حضور علمِ شاملِ حق تعالی را به فراموشی نسپاریم و حس کنیم، تقواست. این ماه، ماه تقواست که از نیمه آن گذشته‌ایم. در این مدّت، خدای متعال، دلهایی را نورانی کرده، جانهایی را مشمول مغفرت و آمرزش نموده و انسانهایی را به فضل خود، نواخته است. آیا