کوتاه است و غمگینند؛ اما متأسّفانه مسئولین هم کمتر به فکر ترمیم این رخنه و شکاف در امّت اسلامی‌اند. مع‌الاسف این اشکالِ موجود، از دردهای بزرگ امّت اسلامی است. بایستی از خدا بخواهیم و همّت کنیم تا برطرف شود. بااین‌همه انسان در پشتِ سر این تلخیها، شیرینی‌هایی را می‌بیند. در خلال این تاریکیها روزنه‌ی امید را می‌شود مشاهده کرد. آن روزنه‌ی امید چیست ؟ این است که ملتها در سراسر دنیا به چشم جدّی‌تری به اسلام نگاه می‌کنند؛ با احساس عمیق‌تر و مؤمنانه‌تری با اسلام مواجه می‌شوند و اسلام را اتّخاذ و انتخاب می‌کنند؛ برای اسلام تلاش می‌کنند و برای اسلام شعار می‌دهند. این امر، بی‌سابقه است. در گذشته، ایمان‌های عمیق، بسیار داشتیم؛ اما ایمانی که ملتها را به عمل و تلاش و جدّ و جهد وادارد؛ به آن‌ها خطّ سیاسی بدهد و آن‌ها را در راه یک حرکت عظیمِ ملّی دستگیری کند، نداشتیم. این پدیده و رخدادی جدید است. اگر به کشورهای اسلامی و به گروههای مسلمان در سراسر عالم نگاه کنید، این رخداد و پدیده را مشاهده خواهید کرد. این رخداد و پدیده همان چیزی است که دشمن اسلام از آن نگران است. امروز آمریکاییها، محافل صهیونیستی عالم و محافل سرمایه‌داریِ عمده‌ی دنیا وقتی به چشم دشمن به حرکتهای مؤمنانه‌ی مردم مسلمان نگاه می‌کنند، اسمش را بنیادگرایی می‌گذارند. البته مقصود آن‌ها از کلمه‌ی بنیادگرایی، التزام به اصول و به

«4»