و اجتناب از شیطان و طاغوت، دل کندن از شهوات و هوسهای خوارکننده و کمک گرفتن از نیروی صبر و اراده‌ی خود و نیز نیروی عظیم امّت اسلامی را لازم دارد که همانا در حرکت دسته‌جمعی و همراهی و همدلی و همگامی و هم‌زبانی همگان در طواف و سعی، و وقوف در عرفات و مشعر و منیٰ، و هدف گرفتن دسته‌جمعی جمرات شیطان و رمْی از همه‌جا و همه‌سو به آن و ابراز برائت عمومی از آن حاصل میشود، و در نهایت گره خوردن دستها و دلها و عزمهای مسلمین از همه‌جای امّت اسلامی به یکدیگر و احساس قدرت و امنیّت در سایه‌ی وحدت را پدید می‌آورد که «وَ اِذ جَعَلنَا البَیتَ مَثابَةً لِلنّاسِ وَ اَمنًا».8

«6»