بیانات و مکتوبات 1374
نکته‌ی دوّم؛ بعضی از کشورهایی که حالا به نحوی خودشان را مقیّد به احکام اسلامی هم نشان میدهند، برای مسائلشان به آیه‌ای، روایتی، چیزی استناد میکنند، چهار نفر عمامه‌به‌سر را هم به خدمت میگیرند برای اینکه یک جایی فتوائی برایشان بدهند، یک کاری بکنند. این کشورها اگرچه بظاهر یک چیزی مثل حاکمیّت اسلامی در آنها هست امّا حاکمیّت اسلامی با ارزشها و معیارهای نَبوی و وَلَوی4 در جامعه مطرح نیست؛ علم و تقوا مطرح نیست، عدالت مطرح نیست، عبودیّت خدا و خشیت الهی مطرح نیست؛ پیروی از روش انبیا و اولیا که «تَرتَعِدُ فَرائِصُهُ فِی المِحراب»5 بوده است که حالت تضرّع و خضوعشان در مقابل خدا برای همه الگو بوده است و مقرّب‌ترین افراد به خدا بوده‌اند، مطرح نیست؛ یک عدّه آدمهای دور از دین [هستند]؛ اگر تعبیرات تندتر و واضح‌تری نخواهیم بکنیم. پس غدیر یک مفهوم مترقّی است، یک مفهوم نجات‌بخش است؛ ولایت در اسلام یک مفهوم عالی است، این را بایستی بفهمند؛ شیعه باید به آن افتخار بکند، غیر شیعه هم سعی کند آن را بشناسد ــ بحث علمی و دانستن که دعوا ندارد ــ و بدانند که اصلاً این مسئله چیست.