خب این مجلس ما است. حالا شما مقایسه بفرمایید این مجلس را با این وجدان بیدار، با این تلاش خوب، با این فعّالیّت به‌موقع، با این نگرش به مسائل معنوی، با مجالس گذشته‌ی این کشور که حالا مال دوران طواغیت را واقعاً اسم «مجلس» نمیشود گذاشت؛ مجالس فرمایشی. واقعاً حیف است که انسان اسم «مجلس» را ملوّث8 کند به اینکه آنها را هم [«مجلس» بنامد،] مگر آن دوره‌های اوایل ــ [فقط] چند دوره ــ وَالّا آنچه در دوران رژیم پهلوی، بعد از دوره‌ی چهارم مجلس شورای ملّی سابق گذشت، اصلاً اسم «مجلس شورا» برای آنها بسیار نامناسب است. [اگر] این را مقایسه کنید با مجالس دنیا ــ حالا تا آن حدّی که ما می‌شناسیم؛ اگر گوشه‌کنار یک مجلسی هست که ما خبر نداریم، بحث دیگری است ــ انصافاً مثل این مجلس را از لحاظ توجّه و دقّت و اهتمام و وجدان بیدار و تلاش بجا و نگرش به مسائل معنوی، بنده سراغ ندارم. مجلس ما بحمداللّه اوّل‌مجلس دنیا است با این خصوصیّات. نقش هیئت رئیسه و شخص رئیس محترم مجلس هم انصافاً نقش ممتازی است در این وضعیّت؛ بنده قلباً خدا را شکر میکنم و ایشان9 را به طور مرتّب و دائم دعا میکنم به خاطر همین اهتمام و اینکه میبینم بحمداللّه‌والمنّه این زحمات و این تلاشها به نتایجی رسیده است که این نتایج برای کشور مؤثّر است. نبادا کسی خیال کند که حالا ما در مجلس بپردازیم به این امر یا نپردازیم، در امر کشور چه تأثیری دارد! نه، مجموعه‌ی همین رفتارها است که منش کلّی مجلس را به وجود می‌آورد و منش کلّی مجلس، حرکت کشور را تنظیم میکند به سمت اهداف والای آن. خب این، آن خصوصیّاتی [است] که ما خدا را باید شکر کنیم، باید نسبت به شما عزیزان سپاسگزار باشیم و تقدیر کنیم و همین‌طور مسئولین مجلس را.

«8»