خب، بحمداللّه حالا مجادلات بیخودی و مجادلات پوچ در مجلس نیست که البتّه آنها چیزهای خوبی نیست؛ امروز بحمداللّه مجلس به این مسائل توجّه دارد. وقت مجلس باید به طور کامل صرف بشود در همین معنا که برای آن [کار]، نماینده، نماینده است و برای آن در تهران است. این هم البتّه در دنباله‌ی این قضیّه است که تا آخرین روز نمایندگی، شما نماینده هستید. سال آخر با سال اوّل هیچ فرقی ندارد. حالا که وارد سال آخر داریم میشویم، مثل سال اوّل است. جلسات سال آخر هم از همه‌جهت مثل جلسات سال اوّل بایستی باشد؛ چون سروکار با خدا است، با خدا بایستی انسان معامله بکند، نه با این و آن. خدای متعال هم آنچه را مصلحت است تأمین میکند. حالا اگر خیلی هم دلمان بخواهد نماینده بشویم، بالاخره باز هم سروکار با خدا است، او بهتر از دیگران میتواند این کار را صورت بدهد تا انجام بگیرد. غرض، این بایدها و نبایدهایی است که من حالا چند نمونه‌اش را عرض کردم. خود آقایان بحمداللّه بدون اینکه بنده لازم باشد عرض بکنم، به این خصوصیّات واقفید.

«14»