[یکی دیگر اینکه] حضور، تأمین باشد و حتماً در مجلس حاضر باشند؛ مگر یک اضطراری باشد که خدای متعال در نماز و روزه هم اضطرار را به یک شکلی قبول فرموده است؛ آن بحث دیگری است. در غیر موارد اضطراری، همه در سر مأموریّت حاضر، آنجا نشسته، استراحتشان را کرده‌اند، خوابشان را کرده‌اند، مطالعه‌شان را کرده‌اند، پیش‌مطالعه‌ی این لایحه را کرده‌اند، حالا آماده است که راجع به این لایحه‌ی دولت یا این طرحی که در مجلس مطرح است، منصفانه، از روی کمال بینش و دقّت و با استفاده از نظرات کارشناسی، یک نظری بدهد و یک تصمیمی بگیرد؛ این‌جوری باید باشد. یک دقیقه‌ی وقت این مجلس را نباید بگذارید هدر برود؛ این هم یکی از آن بایدها و نبایدها است که خیلی اهمّیّت دارد. و از این قبیل، مسائلی هست که اینها جزو شئون نمایندگی مجلس است؛ جزو چیزهایی است که این مجلس محترم، عزّتش، عظمتش، قرار گرفتنش در موضع حکمت، وابسته‌ی به اینها است که اگر رعایت نشود، مجلس از آن پایگاه خواهد افتاد.

«13»