اوّل‌چیزی که برای انقلاب اهمّیّت دارد، این است که یک نظامی بر کشور حاکم باشد، دولتمردانی بر کشور حکومت کنند که چشم به قدرتهای خارج از این کشور ندوخته باشند؛ این وجهه‌ی اوّل انقلاب است. وقتی یک نظامی بر سر کار است که روی پای خود قرار دارد، مستقل است، وابسته نیست، به قدرتهای دیگر اعتنائی ندارد، برای او مصالح ملّی مهم است، وقتی دولتمردان و فرمانروایان کشور این‌جور آدمهایی هستند، آن وقت بدیهی است که در همه‌ی تصمیم‌گیری‌ها و اقدامها و موضع‌گیری‌ها آنچه مورد نظر قرار میگیرد، عبارت است از صلاح و صرفه‌ی ملّت، خواست ملّت، آنچه برای این کشور و این ملّت لازم است. این، آن چیزی است که دشمنان و مخالفین انقلاب و نظام جمهوری اسلامی امروز از آن ناراحت و نگرانند.

«7»