من قبل از اینکه خطبه‌ی دوّم را شروع کنم، چند دعا بکنم. با این چشمهای اشک‌بار خدا را بخوانیم؛ ظهر جمعه است، ان‌شاءاللّه خدای متعال برکات و رحمتش را بر ما نازل کند. پروردگارا! تو را به حسین و زینب (علیهما السّلام) قسم میدهیم، ما را جزو دوستان و یاران و دنباله‌روان آنها قرار بده. پروردگارا! حیات ما و زندگی ما را زندگی حسینی قرار بده. پروردگارا! مرگ ما را مرگ حسینی قرار بده. پروردگارا! امام بزرگوار ما را که ما را به این راه هدایت کرد، با شهدای کربلا محشور کن. پروردگارا! شهدای عزیز ما را با شهدای کربلا محشور کن. پروردگارا! از خزانه‌ی غیبت، رحمت و فضلت را بر کسانی که در راه خدا، در راه این انقلاب، در راه اسلام از جان خود و عمر خود مایه گذاشتند ــ جانبازان عزیزمان، ایثارگران، آزادگان، کسانی که هنوز در دست دشمن در اسارتند؛ هر مقداری و هر تعدادی که هستند ــ نازل کن. پروردگارا! رحمت خود را بر این امّت و ملّت نازل کن. پروردگارا! همه‌ی گرفتاری‌های این ملّت را به فضل خود و تدبیر و حکمت خود برطرف کن. پروردگارا! این ملّت بزرگ، این ملّت حسینی و عاشورایی را بر همه‌ی دشمنان کوچک و بزرگش پیروز کن. پروردگارا! دشمنان او را مأیوس و ناکام کن. پروردگارا! اسلام را در میان ما روزبه‌روز زنده‌تر و شاداب‌تر کن. پروردگارا! کسانی که برای این ملّت، این کشور، این امّت زحمت میکشند، خدمتی میکنند از هر لحاظی، مخصوصاً مسئولین کشور که دلسوزانه خدمت میکنند، اجر آنها را به بهترین وجهی و وافرترین وجهی به آنها عطا کن. پروردگارا! گذشتگان ما را بیامرز؛ مرضای ما را شفا عنایت کن؛ پدر و مادر و ذوی‌الحقوق و اساتید ما را مشمول رحمت و فضل خود قرار بده. پروردگارا! متضرّعانه از تو میخواهیم حاجات همه‌ی کسانی را که حاجتی دارند، از ما التماس دعا کردند، خواستند که مسئلت آنها را به درگاه خدای متعال بیاوریم، برآورده بفرما. پروردگارا! به محمّد و آل محمّد، امّت اسلامی را در هر جای دنیا که هستند، سربلند کن؛ تکلیف حسینی را به آنها تعلیم بده؛ توفیق انجام این تکلیف را به آنها عنایت کن. پروردگارا! به محمّد و آل محمّد، قلب امام زمان ما، ولیّ‌عصر ما (ارواحنا فداه) را از ما خشنود و راضی کن. پروردگارا! به محمّد و آل محمّد، ما را از یاران و موالیان آن بزرگوار قرار ده؛ توفیق و سعادت زیارت آن بزرگوار را به ما عنایت بفرما. پروردگارا! به محمّد و آل محمّد، آن خیری که از تو خواستیم و نخواستیم، به ما عنایت کن؛ ما را از هر شرّی که به تو پناه بردیم و پناه نبردیم، در امان بدار. بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ × قُل هُوَ اللّهُ اَحَدٌ * اَللّهُ الصَّمَدُ * لَم یَلِد وَلَم یولَد * وَ لَم یَکُن لَهُ کُفُوًا اَحَدٌ.21

«34»