امروز به فضل پروردگار، نیروهای مسلّح ما ــ چه ارتش و چه سپاه ــ در سرتاسر این کشور مشغول کارهای آبادانی‌اند؛ جادّه میسازند، اتوبان میسازند، سد میسازند، کارهای عمرانی میکنند، مزرعه راه می‌اندازند، خیلی کارها میکنند؛ یعنی جوانهای این ملّت، ولو در این لباس، همیشه میخواهند و میتوانند برای کشورشان مفید باشند؛ امّا عرض من این است که خِیَره‌ی6 جوانان این مملکت و سیّد فداکاران این ملّت، آن کسانی هستند که در همه‌حال متوجّه باشند که این امانتی که امروز در دست آنها است ــ یعنی امانت حاکمیّت اسلام ــ امانتی است از [طرف] همه‌ی پیامبران، از همه‌ی اولیا، از همه‌ی امامان؛ این آرزوی همه‌ی کسانی است که در دوران محرومیّت انسانها از حاکمیّت الهی، در غربت مُردند و در شکنجه‌گاه‌ها رنج کشیدند و آرزو کردند که خدای متعال یک وقتی به آنها فرج بدهد؛ این آرزوی همه است، این نتیجه‌ی قرنها است؛ با همه‌ی توان، با همه‌ی قدرت، با همه‌ی هوشیاری و بیداری باید از این محافظت کرد. البتّه محافظت فرهنگی داریم، محافظت اقتصادی داریم، محافظت علمی و سیاسی داریم امّا اگر محافظت نظامی نباشد، اگر این آمادگی‌ها نباشد، همه‌ی آنها در یک نصف روز قابل به هدر رفتن است.

«5»