البتّه دلهای مؤمن پیروان آل محمّد (علیهم السّلام) در آن سرزمینها دنبال یادگارهای عزیز خودشان هم میگردند؛ دنبال یاد ائمّهی مظلوم خودشان که آنجا، پایگاه اِشعاع6 و نورانیّت آنها و پایگاه درس آنها بوده است. 250 سال امامت شیعه در آن شهرها و در همان کوچه و خیابانها و در همان خانهها، در همان سرزمین، در همان بقاع متبرّکه نشستهاند و اسلام را به مردم تشنه و مشتاق و بامعرفت تعلیم کردهاند و تدریس کردهاند و یاد آنها و ذکر آنها و آثار آنها و قبور مطهّرهی آنها و یادگارهای آنها آنجا است. امروز هم بازماندهی عزیز و دردانهی قیمتیِ این عالم وجود در روی زمین، باز در ایّام حج در همان جا است. سیّد و مولای آفرینش و محبوب دلهای مشتاقان، در عرفاتْ آنجا است، در منیٰ آنجا است، در مشعرالحرام آنجا است، در طواف آنجا است؛ دلهای آشنا سراغ بگیرند و خودشان را با کانون معنویّت مرتبط کنند.