اگر این‌طور شد که مؤمنین، پرهیزکاران، باتقواها، آشنایان به معارف، معتقدین و پایبندان به ارزشهای الهی و اسلامی در یک جامعه‌ای احساس کردند که محیط اجتماعی برای آنها محیط راحت، محیط مطلوب و محیط قابل تنفّسی است، معلوم میشود که در این جامعه، در این محیط اجتماعی، ارزشها حاکم است. نظام اسلامی باید تضمین کند که ارزشها حاکم باشد. این آیه مبارکه‌ی «اَّلَّذینَ اِن مَکّنّاهُم فِی الاَرضِ اَقامُوا الصَّلوةَ وَ ءاتَوُا الزَّکوةَ وَ اَمَروا بِالمَعروفِ وَ نَهَوا عَنِ المُنکَر»،3 به خاطر همین است؛ چون اگر چنانچه حکّام، فرمانروایان، زمامداران، کسانی که کارها دست اینها است، مردم را امر به نیکی کردند، از بدی باز داشتند، نماز را اقامه کردند، در یک چنین محیطی ارزشها رشد میکند. هر جایی که در این کشور بعد از پیروزی انقلاب موفّقیّتی مشاهده شد، ناشی از این بود که در آنجا ارزشها رشد داشت، ارزشهای اسلامی پیشرفت کرده بود. در هر جایی [هم] که ما دچار ناکامی شدیم، اگر تفحّص کنید، خواهید دید که مشکل ما مشکل پشت کردن به احکام و مقرّرات اسلامی و اخلاق اسلامی و ارزشهای اسلامی است؛ در سطح دنیا هم همین‌جور است.

«6»