بیانات سال 1374
امروز در دنیای اسلام پول زیاد است، فکر زیاد است، نیروی انسانی قابلی وجود دارد، جمع کثیری از علما، شعرا، نویسندگان، هنرمندان، شخصیّتهای سیاسی قابل در دنیای اسلام هستند، بخش عمدهای از منابع عظیم مالی و منابع و معادن خداداد زیرزمینی در اختیار کشورهای اسلامی است. اگر اینها با هم همسو باشند یا لااقل علیه هم کار نکنند، شما ببینید چه اتّفاقی در دنیا خواهد افتاد. دشمن دارد کاری میکند که در دنیای اسلام همهی این منابع انسانی و مالی در مقابل هم قرار بگیرد. رژیم عراق را تحریک کردند و هشت سال یک جنگ خانمانبرانداز را در این منطقه به وجود آوردند. بعد هم کمکش کردند که اگر بتواند، این نهال نورسته را بکلّی از بیخ و بن برکنَد؛ البتّه نتوانستند. این خصوصیّت کلمهی اسلامی است که قابل ریشهکن کردن نیست: ضَرَبَ اللهُ مَثَلًا کَلِمَةً طَیِّبَةً کَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ اَصلُها ثابِتٌ وَ فَرعُها فِی السَّماء × تُؤتیِّ اُکُلَها کُلَّ حینٍ بِاِذنِ رَبِّها؛3 نتوانستند. الان هم از لحاظ سیاسی حدّاکثر تلاش را میکنند. لذا استتنتاج من، توصیهی من، فهم من، برداشت من به عنوان یک خدمتگزار، به عنوان یک آدمی که توطئهی دشمن را میبیند و حس میکند، برای برادران مسلمان این است که امروز وحدت و اتّحاد بین مسلمین یک ضرورت حیاتی است برای آنها؛ شوخی نیست، شعار نیست. جدّاً باید جوامع اسلامی با یکدیگر اتّحاد کلمه پیدا کنند و همسو حرکت کنند.