بیانات سال 1374
و نکتهی دیگری هم که من همیشه تأکید کردهام [این است]: خب، بحمداللّه کشور در طریق رشد و توسعه دارد حرکت میکند؛ این یک چیز محسوسی است و کار سازندگی در کشور حقیقتاً جدّی گرفته شده و هر کسی که این را انکار بکند، بلاشک بیانصافی کرده؛ چون مملکت به یک شکل تعجّببرانگیز و تحسینبرانگیزی دارد به سمت سازندگی حرکت میکند. هر جای این کشور شما نگاه کنید، شعلهی کار بحمداللّه بلند است و یک کار مفیدی در بخشهای مختلف برای این مردم دارد انجام میگیرد؛ چه در بخشهای تولید، چه بخشهای خدمات. پس رشد و توسعه دارد پیش میآید و دارید با برنامهریزی و با حرکت صحیح دنبال آن میروید. آنچه در این بین بایستی با وسواس و دقّت دنبالش باشید، مسئلهی «عدالت اجتماعی» است؛ و این دو با هم سازگار است. بعضی اینجور تصوّر میکردند ــ و شاید حالا هم میکنند ــ که ما بایستی یک دورهای را صرف رشد و توسعه بکنیم، وقتیکه انشاءاللّه به آن جای مطلوب رسیدیم، حالا میپردازیم به تأمین عدالت اجتماعی؛ این فکر، اسلامی نیست. «عدالت» هدف است؛ رشد و توسعه مقدّمهی عدالت است. ما آن روزی که در کشور عدالت اجتماعی نباشد، اگر بتوانیم باید آن روز را تحمّل نکنیم.