حالا شما ببینید یک حکومتی بر مبنای قرآن، با قانون اساسی قرآنی، با قوانینی که بیاستثنا با دین تطبیق میشود سر کار بیاید، علمای دین آن را اداره کنند، بعد اینجور مبارزه کند، اینجور بِایستد، اینجور سازندگی کند، اینجور استکبار را به مبارزه بطلبد، یک روز با شرق و غرب، با هم متّفقاً، روبهرو بشود، هشت سال جنگ را از سر بگذراند، تبلیغاتش در دنیا جوری باشد که استکبار از او احساس وحشت بکند ــ که در همین دو سه ماه اخیر در سه قضیّه آمریکاییها صریحاً از جمهوری اسلامی در صحنهی سیاسی شکست خوردند؛4 همهی دنیا اعلان کردند، نه اینکه ما بگوییم ــ خب اینها را کشورهای دیگر، روشنفکران، جوانان، میبینند به هیجان میآیند، امیدوار میشوند؛ و آن امید، آنها را به سمت مبارزات اسلامی میکشاند. این را استکبار میفهمد و میداند که تا وقتی این کانون در اینجا روشن است، این دردسرها هست.