یک نکته این است که از روزی که انقلاب اسلامی به وجود آمد و معلوم شد که یک حکومتی بر اساس دین، آن هم با اعتقاد و ایمان ــ نه فقط ظاهرسازی و لقلقه‌ی زبان ــ به وجود آمده است، و بخصوص با رفتار پُرصلابت امام بزرگوار که صادقانه و مجدّانه بر تحقّق احکام الهی مکرّراً پافشاری فرمودند و برای قرآن و اسلام و احکام اسلامی حقیقتاً دل سوزاندند، و بعد هم رفتار مردم مسلمان، شعارهایشان، موضع‌گیری‌هایشان، تبعیّتشان از آن رهبری دینی و بقیّه‌ی قضایا، بر دشمنان دین و بخصوص دشمنان اسلام یک مطلب را ثابت کرد و آن اینکه یک پدیده‌ی خطرناکی در صحنه‌ی عالم به وجود آمده است. حالا آن دشمنها چه کسانی هستند؟ آن دشمنها، آن دستگاه‌هایی هستند که سیاستهای عمده‌ی دنیا دست آنها است؛ اعمّ از سیاستمداران بزرگ و صاحبان شرکتهای بزرگ تجاری و تولیدی که اداره‌ی دنیا دست اینها است که در بین اینها تعداد زیادی هم صهیونیست و متعصّب در مبانی صلیبی و مانند اینها وجود دارد. اینها از اوّل، دشمن یک چنین پدیده‌ای بودند، و لذا احساس خطر کردند.

«3»