آن چیزی که خطر جدّی است، من پارسال گفتم «تهاجم فرهنگی» است که مفصّل شرح دادم. حرفهای پارسال را نمیخواهیم تکرار کنیم، لکن در خلال تهاجم فرهنگی، مسئله‌ی تبلیغات قرار میگیرد. تبلیغ خیلی مؤثّر است. من چند روز پیش هم به یک مناسبتی گفتم.12 الان حادثه‌ای که در افغانستان در حال انجام است،13 عامل عمده‌ای در آن، همین رادیوی بیگانه است که دارد آنجا آتش جنگ را هر روز تیزتر میکند. در بسیاری از نقاط عالم، رادیوها نقش ایفا میکنند. در قضایای این مناطق تازه‌استقلال‌یافته،14 در قضایای روسیه،15 در قضایای بالکان،16 رادیوها دارند آتش میسوزانند و تأثیرشان روی ملّتهای ضعیف و بی‌خبر، حقیقتاً تأثیر شکننده‌ای است. حتّی در یک مناطقی که جنگ هم نیست، رادیوها دارند مردم را بیچاره میکنند. در ایران خوشبختانه به برکت همین ایمانی که هست و همین هشیاری‌ها و آگاهی‌هایی که به مردم داده میشود ــ که امامت جمعه یکی از مصادیق عمده‌ی آن است ــ مردم بحمداللّه یک مصونیّت نسبی‌ای دارند. تبلیغات چیز مهمّی است؛ تبلیغات نشان میدهد که دشمن درصدد چیست. یعنی این تبلیغاتی که دشمن به وسیله‌ی رادیوها میکند، اگرچه یک حربه و ابزاری است که او به کار میبرد امّا برای ما هم از یک جهت بیدارکننده است؛ ما از تبلیغ او میفهمیم که او درصدد چه کاری است. مثل اینکه شما از آتش توپخانه‌ی دشمن میفهمید دشمن در کجا قرار دارد؛ در جنگ این‌جوری است دیگر؛ هر جا آتش بلند شد، میفهمید دشمن آنجا است. ما از تبلیغ دشمن و کار سیاسی او و فعّالیّت تبلیغی او میفهمیم او درصدد چیست.

«15»