دشمن به این امید بسته است که مردم را به آیندهی کشور بیاعتماد کند از راه تشکیک در توانایی مسئولینی که ادارهی کشور به دست اینها است. این کار دشمن است، در حالی که واقعیّت، خلاف این است. این یک نقطه. یک وقت اگر ملاحظه میشود که در مواردی اتّفاق افتاده است که در خطبهی نماز جمعهای یک تعرّضی به یک سیاستی یا به یک مسئول عالیرتبهای میشود و اینجا از دفتر شورای سیاستگذاری تذکّر میدهند، این تذکّر به خاطر آن است که ما در جهت سیاست دشمن مطلقاً نباید قرار بگیریم؛ و دشمن این را میخواهد. نباید یک کلمهای که دشمن از آن منتفع میشود، بر زبان جاری کرد؛ حتّی یک کلمه. کمااینکه در میدان جنگ حتّی یک گلولهای که دشمن از آن منتفع بشود، نباید پرتاب بشود. هر چه گلوله پرتاب میکنید، باید به ضرر دشمن باشد. یک جابهجاییای که دشمن از آن منتفع بشود، ضررهای جبرانناپذیر خواهد داشت. در زمینهی سیاسی و فرهنگی و تبلیغی قضیّه از این هم مهمتر است. این محور اوّل.