حتّی شما بدانید در بوسنی و هرزگوین، ملّت بوسنی و هرزگوین از مسلمانی چیزی نمیدانستند و فقط به اینها گفته بودند شما مسلمانید. بنده یک روز دیگر هم اینجا چند سال پیش برای شما گفتم؛5 در خیابانهای همین سارایوو که بنده با جماعتی حرکت میکردیم،6 این مردمی که برای ما شعار میدادند ــ هزاران نفر آدم ــ زنهایشان با متهتّرترین7 شکل ظاهر شده بودند. اصلاً هیچ چیزی از ظواهر اسلامی در اینها نبود؛ امّا چون میدانستند که این رئیس‌جمهور یک کشور اسلامی است و آمده است اینجا، اینها به هیجان آمده بودند. همینها اینها را بیدار کرد، همینها اینها را به فکر ایجاد یک ملّت واحد انداخت که بعد این سرنوشت دردناک برایشان پیش آمده است8 و دنیا بخصوص اروپا و آمریکا را نگران کرده است. خب، استکبار حساب این کارها دستش است، میداند که تا این کانون اینجا مشتعل است، او دردسر دارد. در زمان امام میگفتند خب، امام چند صباحی هست و بعد میرود و همه‌چیز از هم میپاشد؛ امید آنها این بود. خدای متعال نگذاشت این امید آنها برآورده بشود. امام بزرگوار رفتند، از خودشان میراثی باقی گذاشتند و این ملّت آن‌چنان نسبت به این میراث عشق و علاقه نشان داد که حالا حالاها به فضل پروردگار دشمن باید مأیوس و ناکام بماند و ان‌شاءاللّه خواهد ماند.

«8»