دوّم، کیفیّت بخشیدن به نیروهای انسانی است؛ نیروهای انسانی را رها نکنید. نیروی انسانی، دائم به تدارک معنوی، پشتیبانی معنوی احتیاج دارد. رها نکنید یگان را؛ از موظّفش و آن عضو سازمانی تا آن کسی که دوره‌ی نظام وظیفه را میگذراند. دائم اینها را پشتیبانی معنوی بکنید که این در درجه‌ی اوّل جزو وظایف سازمان محترم و مهمّ عقیدتی ـ سیاسی است. نمیگویم به آنها درس بدهید؛ درس و کلاس و مانند اینها در جای خود لازم است امّا اهمّیّتش درجه‌ی دو است؛ درجه‌ی اوّل، حرف زدن است، نصیحت کردن است، روحیه دادن است. اینها با علم حاصل نمیشود که حالا ما برویم علم دین به اینها یاد بدهیم؛ اینها با خود دین حاصل میشود؛ یعنی با ایمان دینی که برادران عزیز عقیدتی ـ سیاسی به این نکته توجّه کنند. کاری که روحانی انجام میدهد، کار اصلی روحانی، یعنی مخاطب قرار دادن دلها، با دلها حرف زدن، آنها را تحت تأثیر قرار دادن؛ این مهم است. البتّه درس و استدلال و برهان و مانند اینها هم در جای خود لازم است. کیفیّت دادن به نیروهای انسانی از لحاظ ایمان. البتّه فرماندهان و مسئولین هم در این زمینه میتوانند نقش داشته باشند.

«18»