عین همین قضیّه در میدان ورزش هم هست. فرق است بین آن تیمی که شبی که فردا مسابقات است فرض بفرمایید با توجّه، با توسّل، با ذکر، با امید به خدا، با خالص کردن نیّت میگذراند، با آن تیمی که احیاناً آن شب پول توجیبی هم بگیرد، برود یک خُردهای خوش بگذراند؛ یک جور نیستند. لذاست که من نقش کسانی را که این تیم فدراسیون جانبازها را اداره میکنند، زیاد میدانم. حالا آقای رفیقدوست گفتند که قسمت عمده مربوط به ارادهی شماها است ــ البتّه اراده و ایمان شما اصلِ همهچیز است ــ امّا فرق داشت اگر مسئولین فدراسیون جانبازها بچّههای حزباللّهی بودند یا نبودند. اگر حزباللّهی نبودند، شما بدانید اینجوری نمیشد؛ این از نظر من قطعی است. لذاست که من معتقدم ما در سرتاسر منطقهی ورزش باید عناصر مؤمن را، عناصر حزباللّهی را، عناصر باخدا را که کم هم نیستند بیاوریم و مورد توجّه و مرکز عنایات خودمان قرار بدهیم. این در امر ورزش ما قطعاً اثر خواهد گذاشت؛ من در این شک ندارم.