خدای متعال همه‌ی این حرفهایی را که گفتیم ــ عبرت اوّل را ــ و صد برابرِ آن را در یک آیه‌ی قرآن فرموده است: وَ لاتَهِنوا، نبادا سست بشوید؛ وَ لاتَحزَنوا، نبادا غمگین بشوید؛ وَ اَنتُمُ الاَعلَونَ اِن کُنتُم مُؤمِنین؛10 شما بالاترید. یک جای دیگر [میفرماید]: فَلا تَهِنوا وَ تَدعوا اِلَی السَّلم؛11 نبادا سست بشوید، دعوت به سازش بکنید یا دعوت سازشِ دشمن آشتی‌ناپذیر را قبول بکنید. سازش با انسانهای خوب هر جا هستند و حتّی سازش با انسانهایی که با شما کاری ندارند، عیبی ندارد: لا یَنهاکُمُ اللهُ عَنِ الَّذینَ لَم یُقاتِلوکُم فِی الدّینِ وَ لَم یُخرِجوکُم مِن دِیارِکُم اَن تَبَرّوهُم وَ تُقسِطوا اِلَیهِم؛12 بروید سازش کنید با همه‌ی کسانی که با شما کاری ندارند؛ صلح، سلامت، اخوّت، برادری [داشته باشید]، امّا با آن کسی که با فلسفه‌ی شما، با اساس شما، با ایمان شما، با اصل حکومت اسلامی، با اصل ولایت الهی مخالف است، لا تَدعوا اِلَی السَّلم؛ حواستان جمع باشد. این تجربه‌ی اوّل. [دیگر] چه میخواهید؟ کدام صحنه‌ی عبرت و درس بهتر از این و بیشتر از این میتواند با انسان حرف بزند؟ هفته‌ی دفاع مقدّس یعنی این.

«8»