اوّلاً لازم است بنده به مناسبت روز پرستار قدردانی و حق‌شناسی و تکریم خودم را نسبت به جامعه‌ی پرستاران کشور ابراز کنم؛ چون این حرفه‌ی مقدّس پرستاری از جمله‌ی کارها و مشاغلی است که طبیعت آن، دستگیری از افراد نیازمند و محتاج کمک است. بیمار، هم محتاج کمک است، هم قادر بر تدارک چیزهایی که لازم دارد نیست. پرستاری از بیمار، یک کمک‌رسانی، یک برآوردن نیاز انسان درمانده و نیازمند است؛ چنین چیزی از نظر اسلام خیلی ارزش دارد. بنابراین شغل پرستاری به خودیِ خود یک شغل باارزشی است. اگر پرستاران عزیز ما در هنگامی که قدم در این شغل میگذارند و همچنین آن وقتی که به مریضها رسیدگی میکنند و این خدمت را انجام میدهند، قصد قربت بکنند و رضای الهی را مورد نظر قرار بدهند، ثواب بزرگی عاید آنها خواهد شد؛ کار مهمّی است. علاوه‌ی بر این، پرستاران ما یک نقطه‌ی درخشان دیگر هم دارند و آن خدمات دوران دفاع مقدّس و جنگ تحمیلی است. بیمارستان‌ها پُر بود و بیماران، مجروحان جنگ بودند؛ در میان آنها بدحال زیاد بود، احتیاج به رسیدگی داشت و پرستاران واقعاً رسیدگی کردند. جامعه‌ی پرستاری کشور میتواند به خدمات خود ببالد و مردم ما هم از پرستاران باید قدردانی کنند.

«2»