امروز در دنیای اسلام هر کسی که پرچم آزادگی به دست میگیرد ــ آنهایی که سرشان به تنشان میارزد ــ دم از اسلام میزند؛ این به برکت انقلاب شما است، این به برکت قدرت و عزّت اسلام در این کشور است. حالا با این وضعیّت، روحانیّت اسلام در این کشور میتواند اکتفا بکند به آن کارهایی که در دوران غربت اسلام انجام میداد؟ این یک سؤالی است؛ این همان سؤال بزرگی است که در مقابل ما روحانیّون قرار دارد؛ همهی ما باید به این جواب بدهیم؛ بنده هم باید جواب بدهم، من هم یک طلبهای هستم. بنده در هشت سال دوران مسئولیّت اجرائی، هیچ وقت نشد که در درجهی اوّل خودم را رئیسجمهور بدانم. من میگفتم در درجهی اوّل من یک طلبه هستم، در درجهی دوّم یک رئیسجمهور، حالا هم که خب واضح هست. ما باید به این جواب بدهیم. البتّه انتظار معجزه نیست، انتظار راههای نرفته را یکباره و یک نفَس پیمودن نیست امّا انتظار حرکت هست.