عزیزان من! انسان بخصوص وقتی مانند شما دل به معرفت و ایمان آباد کرده باشد، امکان رشد زیادی دارد. جوامع بشری که متشکّل از این انسانها هستند، میتوانند آن‌چنان پیش بروند که دنیای ظلمانی را پُر از نور کنند. این نوری است که خدا میبخشد امّا به دست انسان؛ اَللّهُ وَلِیُّ الَّذینَ ءامَنوا یُخرِجُهُم مِنَ الظُّلُماتِ اِلَی النّور؛4 این نوری است که شما دارید نشانه‌ی آن را می‌بینید، حضور آن را حس میکنید. این نور ایمان است، نور اسلام است، نور محبّت است، نور دلسوزی برای انسان و انسانیّت است، نور دیدن و شناختن ظلم و زشت شمردن ظالم است؛ اینها چیزهایی است که امروز به برکت اسلام در کشور ما و در نظام ما هست. چه کسی باید از اینها هر چه بیشتر استفاده کند؟ شما؛ چه کسی باید از این فضا برای بالندگی و سرافرازی هر چه بیشتر بهره ببرد؟ شما. شما جوانید، مؤمنید، انقلابی هستید، بحمداللّه تربیت‌شده‌ی قرآنید، محیط پیشرفت آماده است، چشم و دل شما روشن است، باید پیش بروید. لذا من همان‌طور که برادر عزیزمان، سردار فرمانده دانشگاه یادآوری کردند، بر همان اصول و موازین گفته‌شده‌ی قبلی تأکید می‌ورزم: علمی باشد، نظامی باشد، معنوی و عرفانی باشد، دائم در حال پیشرفت باشد. و من روی این نکته‌ی نظامی‌گری دانشگاه تکیه میکنم. دانشگاه در کشور زیاد است، روزبه‌روز هم بیشتر میشود امّا دانشگاه نظامی، دانشگاهی که به عنوان پشتیبانی علمی و سازماندهی و برآوردن همه‌ی نیازهای یک سازمان عظیم مثل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تشکیل میشود، بایستی جنبه‌ی نظامی در آن ملحوظ باشد، وجود داشته باشد؛ از این نمیشود به‌آسانی گذشت و صرف‌نظر کرد. بعضی خیال میکنند که اگر ما تکیه میکنیم بر روی ظواهر نظامی یا لباس نظامی یا نظام جمع یا این [قبیل] چیزها، به خاطر ظواهر قضیّه است؛ این سطحی‌نگری است، این ظواهر قصّه نیست. هر ظاهری در این عرصه و در این میدان حکایت از یک امر واقعی و باطنی میکند. نظم ظاهری و نظم رفتاری، نظم در میدان جنگ را به ارمغان می‌آورد، نظمِ در جبهه‌بندی عظیم جهانی را به ما میدهد.

«3»