برای اینکه این کار راه بیفتد، باید اجتماعات علمی تشکیل بشود. من آن سفر قبلی هم عرض کردم که برای هر مسئله‌ای که میخواهید حل کنید، یک سمینار درست کنید؛ سمینار به معنای واقعی کلمه درست کنید؛ نه سمیناری که بیایند دو سه نفر سخنرانی کنند، بروند؛ اینکه سمینار نیست، جلسه‌ی سخنرانی است. سمینار یعنی یک موضوع محتاج به تأمّل عقلی انتخاب بشود و افراد صاحب‌نظری بروند فکر کنند، مطالعه کنند، آمارگیری کنند، از این کارها بکنند و بیایند اینجا بحث بکنند، نظراتشان را بگویند؛ بعد آن جمعی که اداره‌کننده‌ی سمینارند، این نظرات را جمع‌بندی کنند و این بشود یک دستاورد؛ یک دستاوردی خواهد شد. حالا آن دفعه یک سمینار تشکیل شد که خب نتایجش هم بحمداللّه خوب بود امّا با گذشت مدّتی زمان [فراموش شد]. من عرض میکنم برای همه‌ی این مسائلی که مورد بحث است [مثلاً] چگونگی راه‌ها، انتخاب اشخاص مناسب برای این کار، انتخاب روشها و غیره، علاج، سمینار است. صد نفر، پنجاه نفر صاحب‌نظر را انتخاب بکنید ــ آن کسانی که مدیریّت این کار را به عهده میگیرند ــ دعوت کنید دو روز، سه روز، دُور هم بنشینند، بحث کنند، فکر کنند، استدلال کنند ــ خب حوزه‌ی علمیّه، حوزه‌ی استدلال است ــ بحث طلبگی کنند، نتایجش استفاده بشود.

«48»