اوّلاً قبول درد. کسانی نیایند بگویند «این حرفها چیست؟ حوزه است، شیخ انصاری و میرزای نائینی و آخوند45 و امام و مانند اینها همه در همین حوزه‌ها پرورش پیدا کردند؛ اینها حالا حرف تازه دارند میزنند»؛ این را نگویند. اگر درد را قبول نکردند، درمان درست نخواهد شد؛ اوّل این است، و این به دست شماها است؛ بخصوص فضلای جوان. بگویید، تکرار کنید، استدلال کنید، بنویسید، با کسانی که این را قبول ندارند، مباحثه کنید، مجادله‌ی بحق بکنید و ثابت کنید که این بیمار، بیمار است، این موجود زنده درد دارد؛ اگر نفهمیدند درد را، درمان نخواهد شد. اوّلین شرط این است.

«34»