یکی دیگر از نارساییهای آشکار، عدم گسترش محتوایی حوزه است؛ ما مسائل حلنشدهی فقهی زیاد داریم ــ که به این برخواهم گشت و آن را باز مجدّداً خواهم گفت ــ مسائل حلنشدهی کلامی زیاد داریم، مجموعهی لازمِ معارف برای عالِم دین را خیلی کم داریم؛ اینها از مسائل محتوایی است. یعنی ما روحانیای که آنچه باید بداند برای اینکه یک عالِم متناسب با امروز باشد نمیداند، در جاهای مختلف داریم که این را هم تحت عنوان «عدم گسترش کیفی یعنی کمبود محتوایی حوزه» قرار میدهیم.