بیانات سال 1374
بسماللّهالرّحمنالرّحیم
و الحمد للّه ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّد الانبیاء و المرسلین حبیب قلوبنا ابیالقاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین الاطهرین المنتجبین المعصومین المطهّرین سیّما بقیّة اللّه فی الارضین.
شاید در بین جلساتی که اجتماعاتی در آن گِرد میآیند و ما شاهد آن هستیم، هیچ جلسهای برای این حقیر به شیرینی و زیبایی این جلسه نباشد؛ مجموعهی جوان، اهل علم و تحصیل دانش، آن هم در راه صلاح انسانیّت و رضای خدا که ترکیب بدیع، زیبا و باشکوهی از ارزشهای گوناگون است. و بنده مکرّر عرض کردهام که بیشترین صفا و معنویّت و حقیقت بر روی هم در مجموعهی طلبگیِ حوزههای علمیّه است. و خدا میداند که در این حجرهها و در این مجموعهها و در بین جموع انسانهای مؤمن، چه دلهایی، چه روحهایی، چه اخلاصهایی، چه عشقهایی به ارزشها، چه صفاهایی وجود دارد که هر کسی در عالَم طلبگی صباحی چند گذرانده باشد، از آن بیخبر نیست.