امروز نیروهای مسلّح کشور ایران میدانند برای که و چه مجهّز میشوند؛ میدانند که بار مقدّس و افتخارآفرین دفاع از ملّت، از کشور، از مقدّسات ملّی بر دوش آنها است؛ از آن لذّت میبرند و به آن افتخار میکنند. امروز نیروهای مسلّح مجبور نیستند زورگویان و عناصر خارجی را در میان خود یا بالای سر خود ببینند. همین دوره‌هایی که امروز دانشجویان نظامی ما ــ چه در این دانشگاه که بحمداللّه سطح راقی‌ای6 دارد، چه در دانشگاه‌های دیگر نظامی ــ فرامیگیرند، مجبور بودند برای همین چیزها به خارج از این مرزها بروند؛ تحمیل‌ها را تحمّل کنند؛ تحقیرها را بپذیرند تا چیزی یاد بگیرند یا نگیرند. آن کسانی که برای خودشان حقّ تصمیم‌گیری برای ملّتهای جهان و کشورهای جهان قائلند، ملّت ایران، نظامیِ ایران، عنصر ایرانی و همه‌ی ملّتهای غیر خودشان را انسانهای درجه‌ی دوّم به حساب می‌آوردند؛ متأسّفانه امروز هم نسبت به کشورهایی که تحمیلات آنها را قبول کرده‌اند، همان‌جور هستند.

«4»