بیانات سال 1374
روز بعثت تحقیقاً بزرگترین روز برای تاریخ بشریّت است. روز ولادت برجستهترین و شریفترین مفاهیم و ارزشها است. بعثت نبیّ اکرم (علیه و علی آله الصّلاة و السّلام) یک حرکت عملی بود برای اینکه از یک طرف بشر را به سرمنزل کمال فردی و روحی و معنوی، و از طرف دیگر به تعالی زندگی اجتماعی و اصلاح وضع جوامع برساند. مسئله این است که در بعثت پیغمبر آنچه به مردم هدیه شد، فقط تعدادی مفاهیم خشک نبود، ارائهی یک طریقی که رهرویی در آن طریق نیست و کسی زمام امور مردم را در آن راه در دست نداشته باشد نبود؛ از لحظهی اوّل، این بعثت در وجود خودِ آن بزرگوار و سپس در روح و جان و در عملِ مؤمنین به این پیام تحقّق پیدا کرد و جاهلیّت از لحظهی اوّل شروع کرد به ضربه خوردن و مقابله کردن. خصوصیّت بعثت انبیا این است. این جهت، مخصوص نبوّت خاتم هم نیست؛ انبیا حرکت میکنند و آنچه را در مقام تعلیم به انسانها هدیه میکنند، در عمل هم نشان میدهند. خودشان اوّلین کسانی هستند که این راه را طی میکنند. یُعَلِّمُهُمُ الکِتابَ وَ الحِکمَة،2 فرعِ این است که علم کتاب و علم حکمت در وجود مقدّس نبیّ اکرم در حدّ اعلیٰ وجود دارد؛ «یُزَکّیهِم»3 فرع بر این است که آن وجود مطهّر در حدّ اعلای ممکنِ برای طبیعت بشری تزکیه شده است. با این نیرو است که میتواند دنیایی را به سمت تزکیه پیش ببرد.