بیانات سال 1374
عزیزان من! نام حسینبنعلی یک نام عجیبی است. از لحاظ عاطفی وقتی نگاه میکنید، خصوصیّت این اسم در بین مسلمین ــ البتّه مسلمین بامعرفت ــ این است که دلها را مثل مغناطیس، مثل کهربا به خود جذب میکند. در بین مسلمین هستند کسانی که این حالت را ندارند؛ آنها معرفت به حسین ندارند. حتّی در میان آنهایی که جزو شیعیان این خانواده محسوب نمیشوند، بسیاری هستند که اسم حسین (علیه السّلام) اشک اینها را جاری میکند، دل اینها را منقلب میکند. یک اثری خدای متعال قرار داده است ــ فعلاً برای ما ملّت ایران و دیگر ملّتهای شیعه که اینجور است ــ تا اسم حسینبنعلی آورده بشود و سؤال بشود، یک حالت معنوی بر دل و جان حاکم میشود. این، آن معنای عاطفی این ذات مقدّس و این وجود مقدّس است. از اوّل هم در بین اصحاب بصیرت همینجور بوده است. در خانهی نبیّ اکرم (علیه و علی آله آلاف الصّلاة و السّلام) و در خانهی امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) و در محیط زندگی این بزرگواران هم آنطوری که انسان از روایات و تاریخ و اخبار و آثار میفهمد، این وجود عزیز یک خصوصیّتی داشته است: مورد محبّت و عشق ورزیدن بوده است؛ امروز هم که اینجور است. این جنبهی عاطفی.