از جنبهی معارف، این بزرگوار و این اسم شریف ــ که اشارهی به آن مسمّای عظیمالقدر است ــ باز همینجور است. عزیزترین معارف، راقیترین2 مطالب معرفتی، در کلمات این بزرگوار است. همین دعای امام حسین (علیه السّلام) در روز عرفه را که شما نگاه کنید، خواهید دید حقیقتاً مثل زبور اهلبیت، پُر از نغمههای شیوایی و عشق و شورِ معرفتی است. حتّی بعض دعاهای امام سجّاد (علیه الصّلاة و السّلام) را که انسان نگاه میکند و مقایسه میکند، گویا که دعای این پسر، شرح بر دعای پدر است، توضیح آن است، بیان آن است؛ آن متن است، این شرح است؛ آن اصل است، این فرع است. یک معنا و روح عجیبی دارد کلمات این بزرگوار، از جمله این دعای عجیب و شریف. و همینطور کلمات آن بزرگوار در حولوحوش عاشورا و چند خطبهای که از آن بزرگوار در غیر عاشورا نقل شده است، یک بحر زخّاری3 است از معارف عالی و رقیق و حقایق ملکوتی که در آثار اهلبیت (علیهم السّلام) کمنظیر است. این هم جنبهی معرفتی.